Blog: Eind goed al goed?

Ik durf het eigenlijk niet zo goed toe te geven. Maar van tijd tot tijd kan ik enorm genieten van Amerikaanse actiefilms. Een beetje een guilty pleasure. Veel actie, spanning en sensatie. En, heel belangrijk, ze lopen goed af. De held wint en redt de wereld. Eind goed al goed. Af en toe wil ik een film die gegarandeerd goed afloopt. Dan wil ik met opgeheven hoofd de bioscoop weer verlaten, of de TV uitzetten en gaan slapen. “Pffffjoe, dat was kantje boord.”

Voorspelbaar
De films verlopen allemaal volgens een vast stramien. Dat maakt ze ook heerlijk voorspelbaar. Er gebeurt een ramp of bijna-ramp en de held raakt erbij betrokken. Soms beroepsmatig (de 007’s van het witte doek) of, vaker, tegen wil en dank. Denk aan Keanu Reeves in ‘The Matrix’,  Will Smith in ‘Indepence Day’ of Tom Cruise in ‘War of the Worlds’. Het gaat bijna mis. De held dreigt het op te geven, maar uiteindelijk gaat-ie toch door. En dan wint hij op spectaculaire wijze.

Oud schema
Dit schema is niet bedacht door Hollywood. Het is al héél oud. Oude Griekse toneelstukken volgen grosso modo dezelfde plotlijn. In vijf bedrijven krijgt de held een bak ellende over zich heen. Aan het eind gaat hij ten onder of hij overwint. Het moge duidelijk zijn dat Hollywood meestal voor de laatste variant kiest. Arthouse-films, die in andere bioscopen draaien dan in ‘zaal 1’ van Pathé, laten vaker een complete neergang zien. Dit soort films trekt een eigen publiek van fijnproevers. Het zijn niet de massa’s die afkomen op de Amerikaanse Hollywoodfilms met een happy ending.

Bijbel
Bijbelverhalen hebben doorgaans allemaal een goede afloop. Uiteindelijk komt het goed. Psalmen kunnen het diepste zwart schetsen, maar toch licht er iets op aan de horizon. De rechtvaardige zal overwinnen, zo leert het Oude Testament. Er volgt eerherstel. Jozef komt uit de cel en schopt het van slaaf tot onder-farao. Sadrach, Mesach en Abednego worden gered uit de vurige oven, Daniël uit de leeuwenkuil, Esther, Mordechai en andere joden van de Perzische schurk Haman en Susanna van de kwaadaardige rechters. Allemaal gered – maar wel bij leven.

Kruisdood
En het verhaal van Jezus? Ook Hij moet lijden – Hij krijgt de autoriteiten en zelfs een hele stad tegen zich en zijn vrienden verlaten Hem. Hij sterft eenzaam aan het kruis. En dan… Is het een arthouse-film die hier eindigt? Of een blockbuster met een goede afloop?

Paasmysterie
Geen enkel evangelie laat het bij een leeg graf. Zelfs het kortste evangelie, dat van Marcus, hint, ondanks het open einde, op een doorgaande lijn. Het houdt niet op in de graftuin! Alleen het daadwerkelijke eerherstel, de opstanding en de opening van het graf, is nergens echt beschreven. Het blijft een mysterie.

Onze pijn
Ons leven zit meestal niet zo vol spanning en sensatie als een Amerikaanse actiethriller. Gelukkig maar! Maar ook wij krijgen soms het nodige te verduren aan moeilijkheden. We hebben nogal eens het hoofd te bieden aan allerlei tegenslagen, lijden, pijn en verdriet. En waar een gemiddelde blockbuster binnen 3 uur een ‘eind goed al goed’ weet te produceren, kan het in ons leven nog maar de vraag zijn of de dingen ooit weer ten goede keren. Wat dat betreft lijkt het leven meer op een arthouse-film.

Ongedachte wegen
En toch kunnen ook wij in uitzichtloze situaties plotseling ervaren dat het leven ondanks alles de moeite waard is: dat doodlopende wegen ons op onverwachte wijze toch verder kunnen brengen, dat nieuwe, ongedachte wegen zich openen. Dat kunnen we niet beredeneren. Dat inzicht valt niet te forceren. Het wordt ons geschonken. We staan op.

Belofte
Het mysterie van Pasen wil ons hoop geven. Teleurstellingen, ellende en zelfs de dood hebben niet het laatste woord. Het is mogelijk om het leven te hervinden. Garantie is er niet. Maar er is wel de belofte van het open einde.

Aries van Meeteren

Related posts

Comments are currently closed.

Top